تنهائی های ما
عبور باید کرد و همنورد افقهای دور باید شدتنهائی های ما
عبور باید کرد و همنورد افقهای دور باید شددرباره من
در عشق تو هر حیله که کردم هیچ است
هر خون جگر که بی تو خوردم هیچ است
از درد تـــو هیـــچ روی درمانــــــم نیست
درمان که کنـــد مرا که دردم هیــچ است
ادامه...
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- نسرین 352
بایگانی
- آبان 1395 1
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 1
- فروردین 1395 6
- اسفند 1394 4
- بهمن 1394 2
- دی 1394 4
- آذر 1394 4
- آبان 1394 6
- مهر 1394 11
- شهریور 1394 2
- مرداد 1394 3
- تیر 1394 5
- خرداد 1394 5
- اردیبهشت 1394 8
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 2
- بهمن 1393 7
- دی 1393 3
- آذر 1393 5
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 9
- مرداد 1393 6
- تیر 1393 7
- فروردین 1393 6
- اسفند 1392 12
- بهمن 1392 8
- دی 1392 4
- آذر 1392 3
- تیر 1392 2
- اردیبهشت 1392 1
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 1
- شهریور 1391 5
- تیر 1391 2
- خرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- آبان 1390 1
- مهر 1390 1
- شهریور 1390 3
- خرداد 1390 1
- فروردین 1390 2
- بهمن 1389 2
- دی 1389 6
- آذر 1389 1
- آبان 1389 2
- مهر 1389 1
- شهریور 1389 2
- خرداد 1389 2
- اردیبهشت 1389 5
- فروردین 1389 6
- اسفند 1388 2
- بهمن 1388 8
- دی 1388 8
- آذر 1388 6
- آبان 1388 5
- مهر 1388 4
- شهریور 1388 2
- مرداد 1388 6
- تیر 1388 3
- خرداد 1388 4
- اردیبهشت 1388 8
- فروردین 1388 7
- اسفند 1387 3
- بهمن 1387 1
- دی 1387 1
- آذر 1387 4
- آبان 1387 3
- مهر 1387 4
- شهریور 1387 4
- مرداد 1387 1
- خرداد 1387 1
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 1
- بهمن 1386 1
- دی 1386 3
- آذر 1386 3
- آبان 1386 3
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 5
- خرداد 1386 5
- اردیبهشت 1386 5
- فروردین 1386 3
- اسفند 1385 1
- بهمن 1385 2
- دی 1385 5
- آذر 1385 4
- آبان 1385 2
- شهریور 1385 4
- مرداد 1385 3
- تیر 1385 8
- اردیبهشت 1385 2
آمار : 129848 بازدید
Powered by Blogsky
اول از همه برایت آرزومندم که عاشق شوی،
و اگر هستی، کسی هم به تو عشق بورزد،
و اگر اینگونه نیست، تنهائیت کوتاه باشد،
و پس از تنهائیت، نفرت از کسی نیابی.
آرزومندم که اینگونه پیش نیاید، اما اگر پیش آمد،
بدانی چگونه به دور از ناامیدی زندگی کنی.
برایت همچنان آرزو دارم دوستانی داشته باشی،
از جمله دوستان بد و ناپایدار،
برخی نادوست، و برخی دوستدار
که دستکم یکی در میانشان
بی‌تردید مورد اعتمادت باشد.
چند سال پیش در جریان بازی های پارالمپیک ( المپیک معلولین ) در شهر سیاتل آمریکا 9 نفر از شرکت کنندگان دو100متر پشت خط آغاز مسابقه قرار گرفتند.
همه این 9 نفر افرادی بودند که ما آنها را عقب مانده ذهنی و جسمی می خوانیم. آنها با شنیدن صدای تپانچه حرکت کردند. بدیهی است که آنها هرگز قادر به دویدن با سرعت نبودند و حتی نمی توانستند به سرعت قدم بردارند بلکه هر یک به نوبه خود با تلاش فراوان می کوشید تا مسیر مسابقه را طی کرده و برنده مدال پارالمپیک شود.
ناگهان در بین راه مچ پای یکی از شرکت کنندگان پیچ خورد . این دختر یکی دو تا غلت روی زمین خورد و به گریه افتاد.
هشت نفر دیگر صدای گریه او را شنیدند ، آنها ایستادند، سپس همه به عقب بازگشتند و به طرف او رفتند.
یکی از آنها که مبتلا به سندروم داون(عقب ماندگی شدید جسمی و روانی) بود، خم شد و دختر گریان را بوسید و گفت : این دردت رو تسکین میده.
سپس هر 9 نفر بازو در بازوی هم انداختند و خود را قدم زنان به خط پایان رساندند.
در واقع همه آنها اول شدند. تمام جمعیت ورزشگاه به پا خواستند و 10 دقیقه برای آنها کف زدند...