دستان من

هوالعزیز

زمانی که دستان تهی من ، تا بیکران برای یافتنت اوج می گیرند
زمانی که در گوشه تنهائیم تو را جستجو می کنم
تمام امیدم به نگاه مهربان توست که یاریگرم هستی
مرا از تو گریزی نیست ، تو نهایت همه سخنهایی ، پایان همه بودنها
تمام هستی از تو معنا می گیرد ، از تو آغاز می شود و در تو پایان می پذیرد
نگاهم به هر سو که می رود ، به تو ختم  می شوم
چشم ها را که می بندم ، نمایان تر از همیشه با صدای هر گام قلبم در من طنین انداز می شوی
تو صاحب تک تک لحظه های منی
صاحب تک تک اشکهایم ، هنگامی که عاشقانه از چشمم جاری می شوند و در عشق تو جان می گیرندو پایان می پذیرند
می دانم تا رسیدن به سرزمین بیکران تو ، مرا کوچی بزرگ در پیش است
فرا رفتن تا هیچ و از تو آغاز شدن ، از نو تولد یافتن و معنا گرفتن
راه رسیدن به تو اگرچه راهی کوتاه و آسان نیست اما باید سفری آغاز کنی . سفری به درون
و لحظه رسیدن  ، دل به امانت گرفته را ، چون روز نخست ، پاک و پاکیزه هدیه به دست بیکران تو کرد و در وجود بی نهایتت محو شد .

شقایقی